عَنْ زُرَارَةَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام‏ يَأْتِي عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ يَغِيبُ عَنْهُمْ إِمَامُهُمْ فَقُلْتُ لَهُ مَا يَصْنَعُ النَّاسُ فِي ذَلِكَ الزَّمَانِ قَالَ يَتَمَسَّكُونَ بِالْأَمْرِ الَّذِي هُمْ عَلَيْهِ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ.[۱]

زرارة از امام صادق عليه السلام روايت كند كه فرمود: بر مردم روزگارى درآيد كه امامشان از آنها غايب شود، گفتم: مردم در آن زمان چه مى‏ كنند؟

فرمود: به همان امرى كه بر آن بوده‏ اند متمسّك مى‏ شوند تا آنكه بر ايشان روشن شود.[۲]

قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام سَتُصِيبُكُمْ شُبْهَةٌ فَتَبْقَوْنَ بِلَا عَلَمٍ يُرَى وَ لَا إِمَامٍ هُدًى وَ لَا يَنْجُو مِنْهَا إِلَّا مَنْ دَعَا بِدُعَاءِ الْغَرِيقِ قُلْتُ كَيْفَ دُعَاءُ الْغَرِيقِ قَالَ يَقُولُ يَا اللَّهُ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ يَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِي عَلَى دِينِكَ فَقُلْتُ يَا اللَّهُ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ يَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ ثَبِّتْ قَلْبِي عَلَى دِينِكَ قَالَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ مُقَلِّبُ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ وَ لَكِنْ قُلْ كَمَا أَقُولُ لَكَ يَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِي عَلَى دِينِك‏.[۳]

عبد اللَّه بن سنان از امام صادق عليه السّلام روايت كند كه فرمود: به زودى شبهه ‏اى به شما مى‏ رسد و در آن بى‏ نشانه هويدا و امام هدايت بمانيد و كسى از آن شبهه نجات نمى‏ يابد مگر آنكه دعاى غريق را بخواند، گفتم: دعاى غريق چگونه است؟

فرمود: مى‏ گويى: «يا اللَّه يا رحمان يا رحيم يا مقلّب القلوب ثبّت قلبي على دينك»

و من هم گفتم: «يا اللَّه يا رحمان يا رحيم يا مقلّب القلوب و الأبصار ثبّت قلبي على دينك»

امام فرمود: خداى تعالى مقلّب القلوب و الأبصار است و ليكن همچنان كه من گفتم بگو: «يا مقلّب القلوب ثبّت قلبي على دينك»[۴]

عَنْ أَبِي بَصِيرٍ قَالَ: قُلْتُ لِلصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ علیه السلام يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ إِنِّي سَمِعْتُ مِنْ أَبِيكَ علیه السلام أَنَّهُ قَالَ يَكُونُ بَعْدَ الْقَائِمِ اثْنَا عَشَرَ مَهْدِيّاً فَقَالَ وَ لَكِنَّهُمْ قَوْمٌ مِنْ شِيعَتِنَا يَدْعُونَ النَّاسَ إِلَى مُوَالاتِنَا وَ مَعْرِفَةِ حَقِّنَا.[۵]

ابو بصير گويد: به امام صادق عليه السلام گفتم: اى فرزند رسول خدا! من از پدر شما شنيدم كه مى‏فرمود: پس از قائم دوازده مهدى خواهد بود.

امام صادق عليه السلام فرمود: آنها قومى از شيعيان ما هستند كه مردم را به موالات و معرفت حقّ ما مى‏ خوانند.[۶]

عَنِ السَّيِّدِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْحِمْيَرِيِّ فِي حَدِيثٍ طَوِيلٍ يَقُولُ فِيهِ‏ قُلْتُ لِلصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ علیه السلام يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ قَدْ رُوِيَ لَنَا أَخْبَارٌ عَنْ آبَائِكَ ع فِي الْغَيْبَةِ وَ صِحَّةِ كَوْنِهَا فَأَخْبِرْنِي بِمَنْ تَقَعُ فَقَالَ علیه السلام إِنَّ الْغَيْبَةَ سَتَقَعُ بِالسَّادِسِ مِنْ وُلْدِي وَ هُوَ الثَّانِي عَشَرَ مِنَ الْأَئِمَّةِ الْهُدَاةِ بَعْدَ رَسُولِ اللَّهِ ص أَوَّلُهُمْ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ وَ آخِرُهُمُ الْقَائِمُ بِالْحَقِّ بَقِيَّةُ اللَّهِ فِي الْأَرْضِ وَ صَاحِبُ الزَّمَانِ وَ اللَّهِ لَوْ بَقِيَ فِي غَيْبَتِهِ مَا بَقِيَ نُوحٌ فِي قَوْمِهِ لَمْ يَخْرُجْ مِنَ الدُّنْيَا حَتَّى يَظْهَرَ فَيَمْلَأَ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً.^[۷]

سيّد بن محمّد حميرى در ضمن حديثى طولانى گويد: به امام صادق عليه السلام گفتم: يا ابن رسول اللَّه! از پدران بزرگوار شما در باب غيبت و درستى آن اخبارى براى ما روايت شده است، به من خبر دهيد كه اين غيبت در زمان كدام امام واقع مى‏ شود؟

فرمود: غيبت در زمان ششمين از فرزندان من واقع مى ‏شود و او دوازدهمين امام هادى پس از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم است، اوّل آنان امير المؤمنين علىّ بن أبى طالب و آخرين آنها قائم به حقّ بقيّة اللَّه در زمين و صاحب الزمان‏ است و به خدا سوگند اگر او به اندازه ‏اى كه نوح در ميان قومش بود در غيبت باشد از دنيا نرود تا آنكه ظاهر شود و زمين را از عدل و داد آكنده سازد همچنان كه از ظلم و جور پر شده‏[۸]

کلمات کلیدی: امام غایب، دعای غریق، دوازده مهدی، غیبت امام، عدل و داد، ظلم و جور

پی نوشت

[۱]. كمال الدين و تمام النعمة، ج‏۲، ص: ۳۵۰

[۲]. كمال الدين / ترجمه پهلوان، ج‏۲، ص: ۲۸

[۳]. كمال الدين و تمام النعمة، ج‏۲، ص: ۳۵۲

[۴].كمال الدين / ترجمه پهلوان، ج‏۲، ص: ۳۰

[۵] . كمال الدين و تمام النعمة، ج‏۲، ص: ۳۵۸

[۶]. كمال الدين / ترجمه پهلوان، ج‏۲، ص: ۴۰

[۷]. كمال الدين و تمام النعمة، ج‏۲، ص: ۳۴۲

[۸]. كمال الدين / ترجمه پهلوان، ج‏۲، ص: ۱۷