يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكافِرينَ

اى پيامبر! آنچه از طرف پروردگارت برتو نازل‌ شده ‌است، به‌طور كامل [به مردم] ابلاغ‌ كن؛ و اگر چنين نكنى، رسالت او را انجام نداده‌اى. خداوند تو را از [خطرات احتمالى] مردم، حفظ مى‌كند؛ و خداوند، گروه كافران [لجوج] را هدايت نمى‌كند.

در روایتی از امام باقر عليه السلام آمده است:

 روزى پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم از منزل سواره خارج شد.

علي عليه السّلام نيز به همراه ايشان پياده راه مي رفت پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمود يا على سوار شو موقعى كه من سواره ام و پياده باش وقتى من پياده ‏ام و بنشين وقتى من نشسته ‏ام‏ مگر در بعضى از مأموريتهاى خدائى كه چاره‏اى از قيام و قعود در آن ندارى خداوند هر فضيلت و امتيازى به من داده به تو نيز مانند آن را داده است مرا ممتاز به نبوت و رسالت نموده تو را ولى و جانشين من در اين امر كرده كه بايد قيام به اين كار كنى و اين مأموريت دشوار را به انجام رسانى.

قسم به آن خدائى كه مرا به نبوت مبعوث نموده ايمان به من نياورده كسى كه منكر تو باشد و اقرار به نبوتم ندارد كسى كه مخالف تو باشد و به خدا نيز ايمان ندارد كافر به تو، فضل تو از فضل من و فضل من از فضل خدا است.

اين آيه شاهد همين مطلب است‏ قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذلِكَ فَلْيَفْرَحُوا هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ‏.(سوره یونس آیه ۵۸)

فضل خدا نبوت پيامبر شما است و رحمتش ولايت علي بن ابي طالب عليه السّلام‏ «فَبِذلِكَ» يعنى به نبوت و ولايت‏ «فَلْيَفْرَحُوا» شيعه بايد شاد باشد هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ‏ اين اعتقاد بهتر است از قبيله و عشيره و مال و فرزندى كه مخالفين علي در دنيا بر هم انباشته مى‏كنند.

بخدا سوگند يا علي آفريده نشده ‏اى مگر براى راهنمائى مردم به پرستش خدا و آشنائى آنها به مسائل مذهبى و هموار نمودن راه فرسوده و نابسامان زندگى مردم گمراه. هر كه تو را به رهبرى نپذيرفته راه به خدا نخواهد يافت هر كه تو راهنمايش نباشى و به ولايت تو اقرار نداشته باشد اين آيه شاهد همين معنى است: «وَ إِنِّي لَغَفَّارٌ لِمَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً ثُمَّ اهْتَدى‏» (سوره طه آیه ۸۲) يعنى من مى‏ آمرزم كسى را كه توبه كند و ايمان آورد و عمل صالح انجام دهد و اقرار به ولايت تو داشته باشد.

خداوند مرا مأمور كرده كه آن حقى كه براى خودم واجب است براى تو نيز واجب بگردانم حق تو لازم است بر هر كس ايمان به من آورده باشد.

اگر تو نبودى دشمن خدا شناخته نمى‏ شد هر كه خدا را بدون ولايت تو ملاقات كند با دست خالى به پيشگاه او رفته خداوند اين آيه را بر من نازل كرد:

يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ‏ يعنى برسان آن دستورى كه به تو داده‏ايم در مورد ولايت علي: وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ‏ اگر تبليغ آن دستور را در مورد ولايت تو نمى‏رساندم عملم از ميان مي رفت و هر كس خدا را بدون ولايت تو ملاقات كند عملش از ميان رفته و عملش موجب فاصله او از خدا مى‏شود من آن چه مى‏گويم از جانب خدا است و آنچه مي گويم خدا در باره تو نازل كرده.

(بحار الأنوار ، ج‏۲۴، ص: ۶۴-۶۵)