از گروهی از اهل اصفهان نقل شده که گفتند: در اصفهان شخصی به نام عبد الرحمان بود که مذهب شیعه داشت. از او پرسیدند چه شد که مذهب شیعه را اختیار کردی و امامت حضرت هادی (علیه السلام) را پذیرفتی ؟
گفت: کرامتی را از او مشاهده کردم که بر من لازم شد به امامت او اعتراف کنم و قضیه اش این است که :
من گرفتار فقر و ناداری بودم، ولی زبان قوی و جرأت زیادی داشتم. در یکی از سال ها، اهل اصفهان مرا با گروه دیگری برای شکایت و دادخواهی به نزد متوکل فرستادند.
روزی بر در کاخ متوکل بودم که ناگهان دستور احضار حضرت هادی (علیه السلام) صادر شد. به بعضی از حاضرین گفتم شخصی که متوکل دستوراحضار او را صادر کرده چه کسی است ؟
گفتند: یکی از علویین و فرزندان علی (علیه السلام) است که رافضی ها (شیعیان) او را امام می دانند و متوکل او را طلبیده تا به قتل برساند.
با خودم گفتم: از اینجا حرکت نمی کنم و می مانم تا او را مشاهده کنم و ببینم چگونه شخصی است. مدتی که گذشت دیدم او را در حالی که بر اسبی سوار شده و مردم دو طرف او ایستاده به او نگاه می کنند و به طرف ما می آید، همین که چشمم به آن بزرگوار افتاد محبت و دوستی او در قلب من جای گرفت و در دل برایش دعا کردم که خداوند شر متوکل را از او دور سازد.
او در میان مردم عبور می کرد و سر را پایین انداخته و به یال اسبش نگاه می کرد و به چپ و راست نمی نگریست. همین که در مقابل من قرار گرفت رو به من کرد و فرمود: خداوند دعایت را اجابت فرمود و عمر طولانی و مال و فرزند زیاد برایت مقدر نمود.
از هیبت گفتار او به لرزه درآمدم و در میان رفقایم بر زمین افتادم، آن ها از من پرسیدند: چه شده و چه اتفاقی افتاده؟
گفتم: خیر است و قضیه را از آن ها پنهان کردم.
وقتی به اصفهان برگشتم خداوند به دعای آن بزرگوار در های رحمت خود را بر من گشود و مال و ثروت زیادی نصیب من گردانید به طوری که امروز موجودی من در خانه معادل هزار هزار درهم است. غیر از اموالی که در خارج خانه دارم و خداوند ده فرزند به من روزی کرده است و از عمرم تاکنون هفتاد و چند سال می گذرد و من به امامت این بزرگوار که از ضمیر و باطن من خبر دارد و خداوند دعای او را درباره من اجابت فرمود اقرار می کنم.
برداشت:
۱- امام علیه السلام به نیت و درون هرکس آگاه است همانگونه که عبدالرحمان در دلش برای آن حضرت دعا کرده بود و آن بزرگوار به آن خبر داد.
۲- وقتی ما برای امام زمانمان دعا می کنیم آن بزرگوار نیز برای ما دعا می کند و دعای آن حضرت مستجاب است و باعث خیر و سعادت می شود.
۳- عبدالرحمان با دعا در حق امام هادی علیه السلام که امام زمانش بود دارای مال و فرزند و دنیا و آخرت گردید. پس خوش به حال کسانی که در این زمان در هر نماز و قنوت و سجده و هر حالتی برای مولا و امام زمان خود دعا می کنند و به واسطه ی آن پاداش عظیمی در دنیا و آخرت به دست می آورند و اگر صلاح آنان باشد به واسطه دعا برای آن حضرت به حاجت قلبی خود می رسند.
برخی از آثار دعا برای امام زمان عج الله تعالی فرجه که از سوی پیامبر صلی الله علیه و اله و اهل بیتش وارد شده از این قراراست:
