اصبغ بن نباته می گويد: بر امير المؤمنين عليه السلام وارد شدم و ديدم در فکر فرو رفته و با انگشت بر زمين خط مىكشد؛ گفتم: اى اميرالمؤمنين چه شده كه شما را متفكر مى بينم ؟
حضرت فرمودند: در مولودى انديشه مىكنم كه از سلاله‌ی من و يازدهمين فرزند من است؛ او "مهدى" است و زمين را پر از عدل و داد مىسازد همانگونه كه پر از ظلم و جور شده باشد. او را غيبت و حيرتى است كه اقوامى در آن گمراه شده و اقوامى ديگر در آن هدايت يابند.
گفتم: اى اميرالمؤمنين! چنين چيزى واقع خواهد شد؟
فرمود: آرى، همان گونه كه او آفريده شده داراى غيبت نيز خواهد بود، و تو را نرسد كه به اين مسئله(غيبت و سرگردانى) علم پيدا كنی، اي اصبغ! آنها بهترين اين امّت به همراه نيكان اين عترت خواهند بود
گفتم: بعد از آن چه خواهد شد؟
فرمود: سپس خداوند هر چه بخواهد می كند كه او را ارادت و غايات و نهاياتى است.[1]ٍ
همچنین امیرالمومنین علیه السلام فرمودند:
براى قائم ما غيبتى است كه مدّتش طولانى است،گويا شيعه را در دوران غيبت او مى‌بينم كه جولان مى‌دهد مانند جولان چهارپايان؛ چراگاه را مى‌جويند امّا آن را نمى‌يابند. بدانيد هر كه در آن دوران در دينش استوار باشد و قلبش به واسطه‌ی طول غيبت امامش سخت نشود او در روز قيامت هم درجۀ من است. سپس فرمود: هنگامى كه قائم ما قيام كند بيعت احدى بر گردن او نيست و به اين دليل است كه ولادتش پنهان است و شخص او غايب مى‌شود.[2]
کلمات کلیدی: غیبت امام، هدایت، عدل، ظلم و جور، قائم، دوران غیبت، طول غیبت، پنهانی ولادت، آل محمد، عترت پیامبر، شیعه در دوران غیبت، استواری در دین
پی نوشت:[1] - (برگرفته از ترجمه کمال الدین ترجمه پهلوان، ج1، ص 539)
[2] - (كمال الدين / ترجمه پهلوان، ج1، ص563)
