خدای عزوجل در آیه ۳۵ سوره مائده فرمان داده که به سوی او وسیله گرفته شود: « یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا اِلَیهِ الوَسیلَهَ وَ جاهِدُوا فی سَبِیلِهِ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُون»؛” ای کسانی که ایمان آورده اید تقوای الهی پیشه کنید و به سوی او وسیله برگیرید و در راه او جهاد کنید باشد که رستگار شوید.”

در این آیه سه چیز سبب رستگاری و نجات معرفی شده که هر سه در دعا برای حضرت صاحب الزمان (عجل اللَّه فرجه) جمع است:

 اول این که خداوند متعال می فرماید: “ای کسانی که ایمان آورده اید تقوای الهی پیشه کنید”، همانطور که می دانیم اولین مرتبه تقوی، ایمان است و بدون تردید دعا برای امام زمان علیه السلام نشانه ایمان و سبب کمال آن است. دوم می فرماید: “در راه او جهاد کنید”. دعا برای حضرت از اقسام جهاد با زبان محسوب می شود.

سوم می فرماید: “به سوی او وسیله بگیرید”. به دو دلیل قابل اثبات است که دعا برای امام زمان همان “وسیله به سوی پروردگار” می باشد.

 اوّل اینکه معنی وسیله آنطور که در جلد سوم مجمع البیان آمده رشته ارتباط و نزدیک شدن به خداوند است و شکی  نیست که دعا برای حضرت صاحب زمان (علیه السلام) همان رشته ارتباط و نزدیک شدن به خداوند متعال است. این دعا هم مانند سایر عبادتها که با آنها قرب و نزدیکی حاصل می شود؛ از مهمترین وسایل تقرّب و بهترین راه ارتباط با خداوند است.

دوّم مطابق روایات منظور از وسیله – خاصه در آیه شریفه – همان امام (علیه السلام) است، چنانکه در تفسیر علی بن ابراهیم قمی درباره این آیه آمده: به وسیله امام به خداوند تقرّب جویید. (تفسیر القمی ، ۱ / ۱۶۸). در تفسیر البرهان از امیرمؤمنان علی (علیه السلام) در مورد آیه « وَ ابْتَغُوا اِلَیهِ الوَسیلَهَ »آورده شده: من وسیله او (خداوند) هستم. (البرهان ، ۱ / ۴۶۹) و در حدیثی دیگر در کتاب مرآه الانوار از امیرالمؤمنین (علیه السلام) آمده: امامان از آل محمد (صلی الله علیه وآله وسلم) وسیله به سوی خداوند و رشته اتصال به عفو و گذشت او هستند .(مرآه الانوار، ۳۳۱)  و نیز پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) در حدیثی که فضیلت خود و امامان را بیان می کرد فرمود: ما وسیله به سوی خدا هستیم. (مرآه الانوار ص ۳۳۱ ). همین طور در بعضی از زیارتها آمده “و آنان را وسیله به سوی رضوانت قرار دادی .” در دعای ندبه است “و آنان را مایه رسیدن به قرب خویش و وسیله به سوی رضوانت ساختی .”و در دعای ۴۷ صحیفه سجّادیّه از سیّد العابدین (علیه السلام) در روز عرفه می خوانیم “و آنان را وسیله به سوی خود و راه به سوی بهشت خویش قرار دادی “.

در این روایات تصریح شده که منظور از “وسیله” همان “امام” است بنابراین وسیله گرفتن به سوی خداوند در واقع انجام دادن اموری است که مایه رضایت و نزدیکی به درگاه حضرت صاحب الزمان (علیه السلام) شود.

خداوند در قرآن میفرماید: « وَ لِکُلِّ قَوْمٍ هادٍ »؛”یعنی برای هر قوم هدایت کننده و امامی قرار داده است و مطابق روایات امام را برای مردم وسیله به سوی خویش تعیین کرده، پس بر هر قومی لازم است که هادی و وسیله خود را بشناسند و هر آنچه موجب نزدیک شدن به او و مایه رضایتش هست انجام دهند، زیرا بدون شناخت امام تقرّب به سوی خدا نام نمی پذیرد.

رسول اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) فرموده: مَنْ ماتَ وَ لَمْ یَعْرِفْ إمامَ زَمانِهِ ماتَ میتهً جاهلیّه؛ هر کس بمیرد در حالی که امام زمانش را نشناخته باشد به مرگ جاهلیّت مرده است. (غیبت نعمانی ،۱۸۰) بنابراین آنکه امام زمانش را نشناخته باشد مثل کسی است که هیچ یک از امامان را نشناخته باشد.

درکتب مختلف از امام صادق (علیه السلام) روایتی وارد شده با این مضمون که “امام حسین (علیه السلام) به اصحاب خود فرمودند: ای مردم؛ خداوند عزوجل بندگان را نیافرید مگر برای اینکه معرفت یابند، پس اگر او را شناختند و عبادت کردند از عبادت غیر او بی نیاز شوند. مردی به آن حضرت عرض کرد: ای فرزند رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) پدر و مادرم به فدایت معرفت خدا چیست؟ فرمودند: در هر زمان، شناخت خداوند به شناختن امامی بستگی دارد که اطاعتش بر مردم واجب است.” (مرآه الانوار ، ۵۸ ).

علّامه مجلسی در بحار می گوید دلیل این که معرفت خداوند به معرفت امام (علیه السلام) تفسیر شده آن است که معرفت اللَّه جز از ناحیه امام حاصل نمی شود، و یا اینکه بهره گرفتن از معرفت الهی مشروط به کسب معرفت نسبت به امام (علیه السلام) است .

بی تردید دعا برای تعجیل فرج مولی صاحب الزمان (عجل اللَّه فرجه) از اهمّ وسایلی است که خداوند متعال وسیله به سوی خودش و حتی وسیله ی نزدیکی به امامان و نیز انبیا و اوصیا قرار داده است. و اینها کسانی هستند که خود واسطه های قرب الهی می باشند و این دعا مایه خرسندی ایشان است. به علاوه خداوند در آیه ۵۹ سوره نساء اطاعت از امامان را واجب کرده و فرموده: « اَطیعُوا اللَّه وَ اَطیعُوا الرَّسُولَ وَ اُولِی الْاَمْرِ مِنْکُمْ» : ” اطاعت کنید از خدا و اطاعت کنید از رسول و اولی الامر”.

منظور از اولی الامر در این آیه امامان هستند. بنابراین وقتی حضرت ولی عصر (عجل الله فرجه) می فرمایند برای تعجیل فرج زیاد دعا کنیم، اطاعت از امر ایشان واجب می شود از این جهت که این دعا وسیله نزدیک شدن به خدای متعال و همچنین به خود حضرت است.

برگرفته شده از کتاب مکیال المکارم