سلطنت امام (علیه السلام) محدود به دنیا نیست. بلکه خدای تبارک و تعالی آخرت راهم برای ایشان خلق نموده است. همان طور که صاحب اختیار همه ی دنیا می باشند ، اختیار کامل در عطای اخروی نیز به ایشان داده شده است.

در حقیقت، ثواب و عقاب اخروی ،مطابق خواست امام (علیه السلام) بین مومنان و کافران تقسیم می شود. ایشان مجاز است که هر که را بخواهد در نجات از عذاب دستگیری کند یا این که فردی را به حال خودش رها سازد ویا ارتقاء درجه و مقام به او بدهد.

خدای متعال، دنیا و آخرت را به اهل بیت علیه السلام بخشیده است. و ایشان به هر کس که بخواهند، به هر اندازه که صلاح بدانند، می توانند عطا کنند. و خداوند اعمال هراراده ای را از ایشان در امور دنیا و آخرت، مجاز شمرده است. آن ها  از طرف خدا مجاز هستند که بهشت و جهنم را بین افراد تقسیم کنند.

خواست امام عین خواست خدا بوده و از روی هوی و هوس نیست. بنابر این معیارهایی که برای تقسیم ثواب و عقاب الهی دارند ، یا این که در چه موردی با عدل و در چه موردی با فضل رفتار کنند،  دقیقا مبین معیار های الهی در این موارد است.

پس امیر المومنین و دیگر امامان معصوم علیه السلام  “قسیم الجنه و النار” از طرف خدای عز و جل هستند . این مطلب را اهل سنت هم درباره امیر المومنین علیه السلام نقل کرده اند. این شآن بر مبنای معارف نورانی شیعه، اختصاص به امیر مومنان ندارد، بلکه سایر ائمه (علیهم السلام) هم دارای این اختیار هستند. در این جا قسمت کننده، خود امام (علیه السلام) است. و چیزی را که ملک خودشان است، با اجازه ای که خدا به ایشان داده قسمت می کنند. و چون با اذن و خواست خدا این کار را انجام می دهند، در حقیقت “قسیم الله” یعنی قسمت کننده از طرف خدا هستند. یعنی قسمت کردن آنها، در واقع قسمت کردن خداست.

منبع؛ نعمت آفتاب، دکتر سید محمد بنی هاشمی.