ابوالعبّاس احمد بن علیّ بن نوح می گوید : محسن بن عبدالحکم سجري به من فرمود و من از اصل کتابش نوشتم که در کتاب ابن هیثم نوشته شده که این نماز از حسین بن روح نقل شده است :نماز روز بیست و هفتم ماه رجب ، دوازده رکعت است و در هر رکعت سوره " حمد" را با هر سورهاي که توانست می خواند و بعد از هر دو رکعت سلام می دهد و این دعا را می خواند:
اَلْحَمْدُ للَّهِ الَّذي لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً، وَلَمْ یَکُنْ لَهُ شَریکٌ فِی الْمُلْکِ، وَلَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَکَبِّرْهُ تَکْبیراً، یا عُدَّتی فی مُدَّتی، وَ یا صاحِبی فی شِدَّتی، وَیا وَلِیّی فی نِعْمَتی، یا غِیاثی فی رَغْبَتی، یا مُجیبی فی حاجَتی، یا حافِظی فی غَیْبَتی، یا کالِئی فی وَحْدَتی، یا اُنْسی فی وَحْشَتی . أَنْتَ السَّاتِرُ عَوْرَتی ، فَلَکَ الْحَمْدُ، وَأَنْتَ الْمُقیلُ عَثْرَتی، فَلَکَ الْحَمْدُ، وَأَنْتَ الْمُنَفِّسُ صَرْعَتی، فَلَکَ الْحَمْدُ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ، وَاسْتُرْ عَوْرَتی، وَ امِنْ رَوْعَتی، وَأَقِلْنی عَثْرَتی، وَاصْفَحْ عَنْ جُرْمی، وَتَجاوَزْ عَنْ سَیِّئاتی فی أَصْحابِ الْجَنَّهِ وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذي کانُوا یُوعَدُونَ .
ستایش خدایی را که فرزندي نگرفته و شریکی در ملک و سلطنت ندارد، و برایش سرپرست و یاوري از جهت خواري و ذلّت نمی باشد، و او را به عظمت و بزرگی یاد کن. اي ساز و برگ من در مدّت زندگی، و اي همدم من در سختی و گرفتاریم، و اي سرپرست من در نعمتم، اي فریادرس من در هر نیازم، اي اجابت گر من در درخواست من، اي حافظ من در غیاب من، اي نگهدار من در تنهایی من، اي مونس من در وحشت من. تنها تو پوشاننده زشتیهاي من هستی؛ پس ستایش تو راست و تو از لغزشهایم در میگذري؛ پس حمد، تنها سزاوار توست، و تنها تو برطرف کنندهی زمین افتادنم هستی. پس حمد تنها سزاوار توست، بر محمّد و آل محمّد درود بفرست و عیوب مرا بپوشان، و مرا از ترس ایمنی بخش، و از لغزشم درگذر، و از جرمم چشم پوشی کن، و از گناهانم در گذر و در میان اهل بهشت که وعده صدق به آنان دادند (مرا داخل گردان).
وقتی از نماز فارغ شدي و دعا را تمام کردي، هر کدام از سوره هاي " حمد" ، " قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ " ، " قُلْ یا أَیُّهَا الْکافِرُونَ " ، "قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ" ، "قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ" ، "إِنَّا أَنْزَلْناهُ فی لَیْلَهِ الْقَدْرِ" و "آیه الکرسی" را هفت مرتبه می خوانی ، سپس هفت مرتبه می گوید: لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ، وَاللَّهُ أَکْبَرُ، وَسُبْحانَ اللَّهِ ، وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّهَ إِلّا بِاللَّهِ.
معبودي جز خدا نیست و خدا بزرگ تر و منزّه است و جنبشی و نیرویی نیست مگر به سبب خدا .
و هفت بار نیز می گویی : اَللَّهُ اَللَّهُ رَبّی، لا اُشْرِكُ بِهِ شَیْئاً
خدا، خدا پروردگار من است، به او چیزي را شریک نسازم .
و بعد در مورد هر چه دوست داري دعا می کنی.
نماز شب نیمه ماه شعبان
ابو یحیی صنعانی از امام صادق علیه السلام روایت کرده که فرمودند : هر گاه شب نیمه شعبان شد چهار رکعت نماز ، در هر رکعت " حمد" یک مرتبه" و " قل هو اللَّه أحد " صد مرتبه می خوانی ، و چون نمازت تمام شد ، می گویی:
اللَّهُمَّ إِنّی فَقیرٌ وَمِنْ عَذابِکَ خآئِفٌ مُسْتَجیرٌ. أَللَّهُمَّ لاتُبَدِّلِ اسْمی ، وَ لاتُغَیِّرْ جِسْمی، وَ لاتُجْهِدْ بَلآئی، وَ لاتُشْمِتْ بی أَعْدآئی، أَعُوذُ بِعَفْوِكَ مِنْ عِقابِکَ، وَ أَعُوذُ بِرَحْمَتِکَ مِنْ عَذابِکَ، وَ أَعُوذُ بِرِضاكَ مِنْ سَخَطِکَ، وَأَعُوذُ بِکَ مِنْکَ، جَلَّ ثَنآؤُكَ، أَنْتَ کَما أَثْنَیْتَ عَلی نَفْسِکَ وَ فَوْقَ ما یَقُولُ الْقآئِلُونَ.
خداوندا؛ من فقیر و محتاجم و از عذابت ترسان و به تو پناهندهام. خداوندا؛ نامم را (با نام دیگري) عوض مکن، و بدنم را دگرگون مساز، و بلایم را سخت مگردان، و دشمنانم را سرزنش کنندهی من قرار مده. از کیفرت به بخششت پناه میبرم، و از عذابت به رحمتت پناه میبرم و از خشم تو به خشنودیت پناه میبرم و از تو به خودت پناه میبرم، ستایش تو والاست؛ تو آن چنانی که خودت خود را ستودهاي و برتر از گفتار گویندگانی .
