إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ

سرپرست و ولىّ شما، تنها خداست و پيامبر او و كسانى ‌كه ايمان آورده‌اند؛ همان‌ها كه نماز را بر پا مى‌دارند، و در‌حال ركوع، زكات مى‌دهند.

در روایات است که مردی به امام باقر (علیه السلام) عرض کرد: «ای فرزند رسول خدا! حسن بصری برای ما حدیث نقل کرد که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «خداوند مرا به رسالتی مبعوث فرمود و به‌خاطر آن سینه‌ام تنگ شد و ترسیدم که مردم مرا تکذیب کنند؛ پس خداوند به من وعده داد که اگر ابلاغ نکنم مرا عذاب کند». اباجعفر (علیه السلام) به او فرمود: «آیا رسالت [پیامبر (صلی الله علیه و آله)] را به شما گفت [که چه بود]»؟ گفت: «نه». فرمود: «به خدا سوگند او می‌داند آن [رسالت] چیست ولی عمداً آن را مخفی کرده است». آن مرد عرض کرد: «ای فرزند رسول خدا! فدایت شوم. آن [رسالت] چیست»؟ فرمود: «خدای تبارک‌وتعالی در کتابش به مؤمنین دستور داد که نماز بخوانند و آن‌ها ندانستند که نماز چیست و چگونه نماز بخوانند؛ پس خدای عزّوجلّ به پیامبرش محمّد (صلی الله علیه و آله) دستور داد برای آن‌ها بیان کند که چگونه نماز بخوانند؛ پس پیامبر (صلی الله علیه و آله) از همه‌ی چیزهایی‌که خداوند درباره‌ی نماز بر آن‌ها واجب کرد خبر داد و تفسیر کرد. خداوند همه‌ی نمازها را در قرآن واجب فرمود و رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در سنّت و روش خود آن را تفسیر کرد و آن‌ها را از نمازی که خداوند بر آن‌ها واجب کرد و به آن دستور داد آگاه ساخت. و خداوند دستور داد زکات بدهند و ندانستند زکات چیست؛ پس رسول خدا (صلی الله علیه و آله) آن را تفسیر فرمود و آن‌ها را به آنچه از طلا، نقره، شتر، گاو، گوسفند و کشت [به‌عنوان زکات] گرفته می‌شود آگاه ساخت و همه‌ی چیزهایی که خداوند از زکات واجب کرده بود برای امّتش تفسیر کرد و برای آن‌ها بیان فرمود. و خداوند روزه را بر آن‌ها واجب کرد و ندانستند روزه چیست و چگونه روزه بگیرند و رسول خدا (صلی الله علیه و آله) برای آن‌ها تفسیر فرمود و بیان فرمود که در روزه از چه چیزی پرهیز کنند و چگونه روزه بگیرند. و خداوند دستورداد حج انجام دهند و به پیامبرش (صلی الله علیه و آله) دستور داد برای آن‌ها تفسیر کند که چگونه حجّ بجا بیاورند تا اینکه آن را در سنّتش برای آن‌ها آشکار کرد. و خدای عزّوجلّ به ولایت دستور داد و فرمود: سرپرست و ولیّ شما، تنها خداست و پیامبر او و کسانی که ایمان آورده‌اند؛ همان‌ها که نماز را بر پا می‌دارند، و درحال رکوع، زکات می‌دهند. پس خداوند ولایت اولوا الأمر را واجب فرمود و آن‌ها ندانستند آن چیست. سپس خداوند به پیامبرش (صلی الله علیه و آله) دستور داد برای آن‌ها تفسیر کند که ولایت چیست همانگونه که نماز، زکات، روزه و حج را برای آن‌ها تفسیر کرد. وقتی که آن [رسالت] از طرف خدای عزّوجلّ برایش آمد، رسول خدا (صلی الله علیه و آله) قلبش پریشان گشت و ترسید که از دینش برگردند و او را تکذیب کنند؛ پس سینه‌اش تنگ شد و به پروردگارش مراجعه کرد؛ پس خداوند به او وحی کرد: یا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ الله یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ؛ پس دستور خدا را آشکارا بیان کرد و ولایت امیرالمؤمنین علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) را در روز غدیرخم به پا داشت و به‌خاطر آن به نماز جماعت فرا خواند و دستور داد حاضران به غایبان برسانند و واجبات یکی بعد از دیگری نازل می‌شد؛ [ابتدا] واجبی نازل می‌شد سپس واجب دیگری نازل می‌شد و ولایت آخرین واجبات بود؛ پس خدای عزّوجلّ نازل فرمود: الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتی وَ رَضیتُ لَکُمُ الْإِسْلامَ دیناً؛ امام باقر (علیه السلام) فرمود: خدای عزّوجلّ می‌فرماید: «بعد از این واجب، واجبی بر شما نازل نمی‌کنم. این واجبات را برای شما کامل کردم».

(دعائم الإسلام، ج‏1، ص: 14 -15)