ابراهیم علیه السلام دوران حمل و ولادتش مخفیانه بود.

قائم علیه السلام نیز حمل و ولادتش مخفی بود .

ابراهیم علیه السلام در روز به قدری رشد می کرد که دیگران در یک هفته رشد می کنند و در یک هفته آنقدر رشد داشت که دیگران در یک ماه رشد می نمایند و در یک ماه به مقداری که دیگران در یک سال رشد دارند. چنانکه از امام صادق علیه السلام روایت شده است.[1]

قائم علیه السلام نیز چنین بود، چنانچه در خبر حکیمه رضی اللَّه عنها آمده که گفت: پس از گذشت چهل روز به خانه حضرت ابومحمد امام عسکری علیه السلام  وارد شدم که ناگاه مولایم صاحب الزمان را دیدم که در خانه راه می رود، از او زیباروی تر و فصیح تر ندیدم، حضرت ابومحمد علیه السلام به من فرمود : این است مولود گرامی نزد خداوند عزّ و جل عرض کردم : ای آقای من چهل روزه است و من این وضع را در او می بینم! فرمود : ای عمه من، مگر ندانستی که ما گروه اوصیا در یک روز به مقدار یک هفته دیگران و در یک هفته به مقدار یک ماه دیگران و در یک ماه به مقدار یک سال دیگران رشد می کنیم.[2]

ابراهیم علیه السلام از مردم عزلت گزید. خداوند عزّ و جل به نقل از او فرموده «وَ اَعْتَزِلُکُمْ وَ ما تَدْعُونَ مِنْ دُوْنِ اللَّهِ »[3] ؛ و از شما و آنچه غیر خداوند می پرستید کناره می گیرم. قائم علیه السلام نیز از مردم کناره گیری کرده اند.

ابراهیم علیه السلام دو غیبت داشته است  قائم  عجّل اللَّه فرجه نیز دو غیبت داشته است.

ابراهیم علیه السلام خانه کعبه را بنا کرد و حجر الاسود را در جایش نصب فرمود.

در بحار از حضرت ابو عبداللَّه صادق علیه السلام روایت است که فرمود : هرگاه قائم علیه السلام بپا خیزد ، مسجد الحرام را خراب می کند تا به اساس آن برساند و مقام ابراهیم را به جایی که درآن بوده بازمی گرداند[4].

ابراهیم علیه السلام هنگامی که در آتش افکنده شد، جبرئیل برایش جامه ای از بهشت آورد. قائم (عجل الله فرجه الشریف) نیز همان جامه را هنگامی که قیام کند، خواهد پوشید.

ابراهیم علیه السلام را خداوند از آتش نجات داد . خدای عزّ و جل در کتاب خود می فرماید : « قُلنا یا نارُ کُونی بَرْداً وَ سَلاماً عَلی ابراهیم»[5] ای آتش بر ابراهیم سرد و سلامت باش.

قائم علیه السلام نیز به همین ترتیب خواهد شد . چنانکه در بعضی از کتابها از محمد بن زید کوفی از امام صادق علیه السلام منقول است که فرمود : هنگامی که قائم علیه السلام خروج می کند، شخصی از اصفهان نزد آن حضرت می آید، و معجزه حضرت ابراهیم خلیل علیه السلام را تقاضا می کند؛ پس آن جناب دستور می دهد که آتش عظیمی برافروزند و این آیه را می خواند: « فَسُبْحانَ الَّذی بِیَدِهِ مَلَکُوتُ کُلِّ شَی ءٍ وَ اِلَیْهِ تُرْجَعُونَ »[6] پس منزّه است خداوندی که مالکیت و زمام همه چیز در دست اوست؛ و به سوی او بازگردانده می شوید پس داخل آتش می شود و آنگاه به سلامت از آن بیرون می آید آن مرد ملعون این معجزه را انکار می کند و می گوید: این سحر است. پس آن حضرت به آتش دستور می دهد مرد را می گیرد و می سوزاند. و می فرماید : این جزای کسی است که صاحب الزّمان و حجّت الرحمن را انکار نماید .

ابراهیم علیه السلام مردم را به سوی خداوند فرا خواند. خداوند می فرماید: « وَ اَذِّنْ فِی النَّاسِ بِالْحَجِّ »[7] و در مردم به حج اعلام و دعوت عمومی کن.

و در برهان از حضرت ابوجعفر باقر علیه السلام است که فرمود: ابراهیم در میان مردم به حج بانگ زد و گفت: ای مردم؛ من ابراهیم خلیل اللَّه هستم؛ خداوند شما را امر فرمود که حج این خانه را بجای آورید، پس شما حج را انجام دهید . و هر کس به حج می رود تا روز قیامت ابراهیم را اجابت کرده است.[8]

قائم علیه السلام نیز مردم را به سوی خدا دعوت می کند.

برگرفته از کتاب مکیال المکارم ،ج1

کلمات کلیدی: حضرت ابراهیم، مثل انبیاء، شباهت امام زمان به حضرت ابراهیم

[1]. بحارالانوار، ج12، ص19

[2]. بحارالانوار، ج51، ص27

[3]. مریم، 48

[4]. بحارالانوار، ج52، ص638

[5]. انبیاء، 69

[6]. یاسین، 83

[7]. حج، 27

[8]. اصول کافی ج4 ص205