۴ سال است که کاروان «در راه جانان» میزبان برخی از خادمان مهدویست که با یک قرار جمعی، شب‌های قدر در جوار حرم امام رضا علیه السلام بیتوته می‌کنند تا اجابت حاجتشان را از خداوند درخواست کنند.
از خردسال و نوجوان و جوان گرفته تا محاسن سفیدانی که وقت، حرفه، هنر و تجربه شان را نذر خدمت به آستان امام زمانشان کرده اند و اکنون در شب‌هایی که قرار است مقدرات یک ساله‌ی انسان‌ها و بلکه عالم رقم بخورد کنار هم می‌نشینند، با هم الهی العفو می‌گویند، با هم به درگاه الهی تضرع و توسل می‌کنند و با هم قرآن به سر می‌گیرند و خدا را به حق خودش و اولیاء معصومش قسم می‌دهند تا برای همه انسان‌ها و بلکه عالم، ظهور آن منجی وعده داده شده را محقق کند.
«اللهم عجل لولیک الفرج» ذکر دائم و قلبی‌شان است در این شب‌ها و در وعده‌های زیارت و گعده‌های شبانه‌شان در گوشه حرم. انگار این زیارت مشهد، زیارتی است رضوی با عطر و بوی مهدوی.
هر کدامشان حس و حالی دارند مخصوص به خودشان. مثل نازنین فاطمه. دختر ۱۲ ساله‌ای که دغدغه‌اش یار داشتن امام زمانش است. نازنین فاطمه از جمله بازیگران نمایش رنگ و نیرنگ بود. از او پرسیدم چه حسی داری که امام زمان علیه السلام به خاطر زحمتی که کشیدی این سفر را به تو هدیه کرده‌اند و از جوابش در حیرت ماندم از کوچکی سنش و بزرگی فکرش. گفت: «من به خاطر سفر و جایزه برای امام زمان کار نکردم بلکه دوست داشتم امام زمانم را به همه بشناسانم تا غریب نباشند و یار داشته باشند.»
از زهرا یکی از دختران ۹ ساله کاروان پرسیدم این سفرِ مشهد با سفرهای قبلیت فرقی هم داشته؟ در جوابم گفت: «بله؛ در سفرهای قبلی امام رضا دعوتم کرده بودند اما این سفر به دعوت امام زمان بوده و خیلی دوستش دارم.»
انگار نام امام زمان و یادشان با همه افراد کاروان از کوچک تا بزرگ همراه و عجین شده است.
در کاروان بودند خانم‌هایی که با فرزندان خردسالشان آمده بودند. یکی از آنها که اولین بار بود این سفر را تجربه می‌کرد می‌گفت: «با وجود پسر کوچکم این سفر برایم با سختی‌هایی همراه بود اما خیلی خوشحالم که با آدم‌هایی همسفر بودم که عاشق امام زمان علیه السلام هستند و خالصانه برایش دعا می‌کردند. هم خانم ها و هم آقایان و حتی بچه ها کمک حالم بودند. اصلا به عشق امام رضا و امام زمان بدون هیچ توقع و در نهایت احترام به بقیه زوار خدمت می کردند. بودن در کنار این آدم ها و دوستی با آنها برایم غنیمت بود.»
زائر دیگری هم می‌گفت: «سفرم را تنها نذر ظهور و دعا برای فرج کرده‌ام.»
شب‌های قدر ۱۴۰۴ هم گذشت و زائران کاروان در راه جانان با این امید زیارت وداع با امام رضا علیه السلام را خواندند که حاجتشان اجابت شده باشد و سالی را شروع کرده باشند که با مژده ظهور آخرین ذخیره الهی حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف درخشان‌ترین سال تاریخ باشد.
