هر عملی که مصداق شکر زبانی نعمت امام علیه السلام باشد، می تواند از اقسام یاری ایشان محسوب گردد.

در مقام یاری امام عصر علیه السلام به زبان، تهذیب (پاکیزه کردن) زبان بر هر عمل دیگری مقدم است، به طوری که حتی تهذیب قلبی هم بدون آن امکان پذیر نمی باشد. از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم نقل شده که فرمودند:

«لا یَستَقیمُ ایمانُ عبدٍ حتّی یَستَقیمَ قَلبُه و لا یَستَقیمُ قلبُهُُ حتّی یَستَقیمَ لِسانُه[1]»

ایمان هیچ بنده ای درست نمی شود مگر آن که قلب او درست باشد و قلبش درست نمی شود مگر آن که زبانش درست شود.

لذا تا زبان از لغزش ها و آفاتش حفظ نشود، قلب هم از تباهی و فساد سالم نمی ماند.

در حدیث دیگری ابوحمزه‌ ثمالی از حضرت زین العابدین علیه السلام نقل می کند که فرمودند:

« إِنَّ لِسانَ ابنَ آدَمَ یُشرِفُ کُلَّ یَومٍ عَلی جَوارِحِهِ فَیَقولُ: کَیفَ أَصبَحتُم؟ فَیَقولونَ: بِخَیرٍ إِن تَرَکتَنا! وَیَقولونَ: اَللّه اللّه فینا! وَیُناشِدونَهُ وَیَقولونَ: إِنَّما نُثابُ بِکَ وَنُعاقَبُ بِکَ»[2]

زبان آدمیزاد، هر روز به اعضاى او نزدیک مى شود و مى گوید: چگونه اید؟ آنها مى گویند: اگر تو ما را به خودمان واگذارى، خوب هستیم و مى گویند: از خدا بترس و کارى به ما نداشته باش: و او را سوگند مى دهند و مى گویند: ما فقط به واسطه تو پاداش مى یابیم و به واسطه تو، مجازات مى شویم.

چون سلامت ایمان انسان به پاکیزگی و مهذب بودن قلبش منوط است و از طرفی سایر اعضاء و جوارح هم از قلب فرمان می گیرند، پس سلامت همه ی وجود انسان به سالم بودن زبانش بر می گردد.

 امام صادق علیه السلام در حدیث مفصّلی که سهم هر کدام از اجزاء وجودی انسان را در ایمان معین فرموده اند، قلب را امیر بدن دانسته اند، به نحوی که همه ی اعضاء آدمی طبق نظر و دستور او عمل می کنند:

«هو اَمیرُ بَدَنِهِ الذی لا تَرِدُ الجوارِحُ و لا تَصدُرُ الاّ عَن رایِهِ وَ اَمرِه[3]»

او (قلب) فرمانده ی بدن اوست که همه‌ی اعضاء بدون نظر و فرمان او در هیچ چیز وارد یا از آن خارج نمی شوند.

نتیجه این که تا زبان از آفات و لغزش ها سالم نباشد، سلامت هیچ یک از اعضاء و جوارح تضمین نمی شود.

با این ترتیب، کسی که می خواهد با زبانِ خود امام زمانش را یاری کند، نمی تواند نسبت به این امر مهم و کلیدی بی‌تفاوت باشد. پس اولین مرحله‌ی یاری حضرت با زبان، تهذیب آن از انواع آفات و گناهان است. اگر انسان با چنین نیتی زبان خود را حفظ و کنترل کند، هم قلبش را از تباهی نجات داده و هم اعضاء و جوارح خود را از این که در معرض انحراف قرار گیرند، مراقبت نموده و هم در تمام این کارها پاداش یاری کردنِ امامش را برده است.

از مصادیق یاری امام زمان علیه السلام با زبان، تبلیغ دین به زبان، نشر فضایل ائمه عیلهم السلام با زبان و قلم، معرفی زبانی امام عصر علیه السلام، دعا برای حضرت و به طور کلی بیان اعتقادات و احکام دینی، هر کدام به نحوی یاری کردن امام زمان علیه السلام محسوب می شود.

 انسان می تواند همه‌ی این وظایف را به قصد و نیت یاری رساندن به حضرت انجام دهد، تا خود را مصداق«ناصِرُنا بلِسانِه» - که امام صادق علیه السلام در معرفی هشام بن حکم فرمودند – قرار دهد، و به اندازه‌ی دو سوم کارهای خوب بندگان پاداش ببرد.

کلمات کلیدی: یاری زبانی امام، شکر زبانی، حفظ زبان، نیت یاری امام

منبع: برگرفته از کتاب یاری آفتاب دکتر محمد بنی هاشمی

[1] . بحارالانوار، ج71، ص287.

[2] . وسائل الشیعه، ج12، ص189

[3] . الکافی، ج2، ص34