همه می دانند که ملائکه و روح القُدُس در شب قدر بر امام زمان (علیه السلام) نازل شده[۱] و تقدیرات یک سالهﯼ ما، باید به امضای ایشان برسد؛[۲] زیرا تنها کسی که قدرت تصرّف در مقدّرات و تغییر و تبدیل آنها را دارد شخص ایشان است[۳].
ولی با این وجود دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) حاضر به پذیرفتن و قبول چنین مطلبی نیستند، می دانید چرا؟
چون در این صورت تمام امامانی که تا به حال برای خود تراشیده اند همگی زیر سؤال رفته و از اعتبار ساقط می گردند. و در کلمات ائمّه (علیهم السلام) نیز آمده است که در مقام احتجاج با مخالفین از آنان بپرسید که آیا شب قدر، بعد از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) نیز بوده است یا خیر؟ اگر بگویند: نه، که تکذیب قرآن نموده اند که می گوید: «تَنَزَّلُ الْمَلائکَهُ وَالرُّوحُ فیهَا بإذْن رَبّهمْ منْ کُلّ أَمْرٍ[۴]» یعنی: «پیوسته در شب قدر ملائکه به اذن پروردگارشان نازل می شوند»، و اگر بگویند: آری، – که چنین خواهند گفت – از آنان بپرسید که بر چه کسی نازل می شوند؟ در این جاست که جوابی نداشته و عاجز می شوند. [۵]
به درستی که شب قدر که به گفتهﯼ خداوند در قرآن کریم برتر از هزار شب است، برای من شب بسیار مهم و سرنوشت سازی است[۶]
و چقدر من به وجود نازنین امام عصر (علیه السلام) در این شب نیازمندم و این نیاز را با همهﯼ وجودم حسّ می کنم. در این شب یکسره با مولایم نجوا نموده و تمام توجّه ام به اوست و عاجزانه از او می خواهم که مرا هم مورد عنایت و توجّه خاصّ خود قرار داده و سرنوشتی پُر از خیر و خوبی، همراه با عافیت جسم و روح برایم رقم بزند.
امّا حالا که کمی با خود می اندیشم می بینم:
آقا و مولایم!
صاحبم!
امام زمانم!
محبوب تر از جانم![۷]
مهربان تر از مادرم![۸]
نزدیک تر از سفیدی به سیاهی چشمم!
دار و ندارم!
روح و روانم!
تکیه گاهم![۹]
تنها خریدارم!
خورشید زندگیم!
آسایش خاطرم![۱۰]
سرمایه ام!
مَهجهﯼ قلبم!
اُمیدم!
آرزویم![۱۱]
و همهﯼ هستی ام! نه تنها در آن شب، بلکه در همهﯼ اوقات اداره کنندهﯼ عالَم است، و من دائماً به ایشان نیازمندم و لحظه ای نمی توانم بدون آن حضرت به حیات خویش ادامه دهم؛ ولی با این وجود با غفلت از آن مولا، روزگار خویش را گذرانده و زندگی را منهای ایشان معنا نموده در حالی که لحظه به لحظهﯼ زندگی من مرتبط با آن حضرت بوده و داشته های من از جانب ایشان و به خاطر ایشان [۱۲] و به امر ایشان به من رسیده است.[۱۳]
منبع: کتاب: نقش امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف در زندگی من/ محمدمهدی محقق فرید.
کلمات کلیدی: ملائکه، شب قدر، مقدرات، مهربانتر از مادر، آسایش خاطر، تکیه گاه، امام زمان
[۱]. امیر المؤمنین (علیه السلام) فرمودند: همانا در شب قدر اُمور یک سال، معیّن می شود و برای اجرای این مسأله مُجریانی بعد از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) می باشند، پس شخصی سؤال نمود: آنان چه کسانی هستند؟ حضرت فرمودند: من و یازده نفر از فرزندانم که از صُلب من می باشند و آنان امامانی هستند که ملائکه با ایشان سخن می گویند. (کافی: ج: ۱ ص:۲۴۷ ح: ۲)
[۲]. امام باقر (علیه السلام) فرمودند: ملائکهﯼ الهی و روح القدس در شب قدر احکام و اُموری را که قرار است در طول سال رُخ دهد برای امام بازگو می کنند، پس شخصی سؤال کرد: مگر امام از آن احکام و اُمور بی خبر است؟ حضرت فرمودند: خیر، بلکه از آنها مطّلع است، ولی در شبهای قدر از طرف خدا به پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و اوصیای او نسبت به آنچه می دانند دستور می آید که آنچه را می دانند اجرا و عمل نمایند. (کافی: ج: ۱ ص:۲۵۲ ح: ۸)
[۳]. مام محمّد باقر (علیه السلام) فرمودند: به درستی که خداوند ما اهل بیت را بر آنچه بخواهیم توانا نموده است. (بصائر الدّرجات: ص:۳۹۵ ح: ۵)
[۴]. سورهﯼ قدر: آیه: ۴
[۵]. کافی ج: ۱ ص:۲۴۵ ح: ۱
[۶]. امام صادق (علیه السلام) فرمودند: همانا در شب قدر ارزاق تقسیم شده و اَجَل ها نوشته می شوند و نیز مشخّص می شود که چه کسانی باید به حجّ بروند، و در این شب هر عملی برتر از انجام آن عمل در هزار ماه است. (کافی: ج: ۴ ص:۶۶ ح: ۲)
[۷]. امام صادق (علیه السلام) در مورد گفتار خدای (عزوجل): «فقط ولیّ و سرپرست شما خدا و رسول او و کسانی که ایمان آورده اند می باشند» فرمودند: مراد از «ولایت» در این آیه آن است که امیر المؤمنین (علیه السلام) و امامان از اولاد او تا روز قیامت بر مردم و جانهایشان و مالهایشان و تمامی امورشان صاحب اختیار و اَولی به تصرّف می باشند. (کافی: ج: ۱ ص:۲۸۸ ح: ۳)
[۸]. امام رضا (علیه السلام) فرمودند: امام نسبت به شیعیان خویش از پدران و مادران مهربان تر ودلسوز تر است. (خصال: ص:۵۲۷ ح: ۱)
[۹]. امام باقر (علیه السلام) فرمودند: اهل بیت (علیهم السلام) محلّی اَمن برای پناهنده شدن وتکیه کردن هستند، و هرکس به ایشان متمسّک شود در اَمان خواهد بود. (یقین: ص:۳۱۸)
[۱۰]. امام جعفر صادق (علیه السلام) در مورد این آیه: «آن کسانی که ایمان آورده اند و قلبهایشان به یاد خدا مطمئن گردید» فرمودند: منظور از ایمان آورندگان: شیعیان، و منظور از ذکر خدا: امیر المؤمنین و ائمّه (علیهم السلام) می باشند. (تفسیر قمّی: ج: ۱ ص:۳۶۵)
[۱۱]. در زیارت آل یاسین می خوانیم: سلام بر تو ای امامی که در همهﯼ اُمور مقدّمی و آرزوی تو برده می شود.
[۱۲]. امام باقر (علیه السلام) فرمودند: خداوند به خاطر اهل بیت (علیهم السلام) به بندگانش روزی می دهد، و به خاطر ایشان سرزمین ها را آباد می کند، و به خاطر ایشان باران را نازل می کند و به خاطر ایشان برکات زمین از آن خارج می شود. (کمال الدین: ص:۲۶۰ ح: ۵)
[۱۳]. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: هیچ چیزی نیست مگر اینکه مَلَکی بر او مأمور است. (تفسیر عیّاشی: ج: ۱ ص:۱۵۳ ح: ۵۱۰)
