اصبغ بن نباته گويد: روزى عليّ علیه السلام دست حسين علیه السلام را گرفته بود و بر ما وارد شد و مى‏ گفت: روزى رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) دست مرا بدين گونه گرفته بود و بر جمعيّت ما در آمد و مى‏ گفت: بهترين خلايق و سرور ايشان پس از من اين برادرم است و او امام هر مسلمانى و مولاى هر مؤمن پس از وفات من است، من‏ مى‏ گويم: بهترين خلايق و سرور ايشان پس از من اين فرزندم است و او امام و مولاى هر مؤمن پس از وفات من است، بدانيد كه به او ستم مى‏ شود همچنان كه پس از رسول (صلی الله علیه و آله و سلم)  به من ستم شد، و پس از فرزندم حسن، بهترين خلايق و سرور ايشان برادرش حسين مظلوم است كه در سرزمين كربلا كشته مى‏ شود، بدانيد كه او و اصحابش از سروران شهداء در روز قيامت هستند، و پس از حسين 9 تن از صلب او خلفاى خدا در زمين و حجّت‌هاى او بر بندگانش و امناء او بر وحيش مى‏ باشند كه امامت مسلمين و رهبرى مؤمنين و سرورى متّقين با ايشان است و نهمين آنان قائم است كه خداى تعالى به واسطه او زمين را نورانى مى‏ كند از آن پس كه از ظلمت آكنده باشد، قسم به خدايى كه برادرم محمّد را به نبوّت برانگيخت و مرا به امامت اختصاص داد اين مطلب وحى آسمانى است كه بر زبان جبرئيل روح الأمين جارى شده است.

من نزد رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)  بودم كه از آن حضرت از امامان پس از او پرسش شد و به سؤال‏ كننده فرمودند: سوگند به آسمانى كه صاحب بروج است عدد ائمّه به تعداد ماه ها است.

سؤال ‏كننده‏ گفت: اى رسول خدا! آنان چه كسانى هستند؟

 رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) دستشان را بر سرم نهادند و فرمودند: اوّلين آنها اين است و آخرين ايشان مهدى است هر كه آنان را به ولايت برگزيند مرا ولى ساخته است و هر كه آنان را دشمن بدارد مرا دشمن داشته است و هر كه ايشان را دوست بدارد مرا دوست داشته است و هر كه كينه ايشان را داشته باشد كينه مرا به دل گرفته است و هر كه آنان را انكار كند مرا انكار كرده است و هر كه آنان را بشناسد مرا شناخته است؛ به واسطه ايشان است كه خداى تعالى دينش را حفظ كرده و بلادش را آباد نموده و بندگانش را روزى مى‏ دهد و به سبب ايشان است كه باران از آسمان فرو مى‏ بارد و بركات زمين را بيرون مى‏ آورد، آنان برگزيدگان و خلفاى من و ائمّه مسلمانان و موالى مؤمنانند.