بدر غلام احمد بن حسن گويد: وارد جبل شدم (روستایی ميان بغداد و آذربايجان بوده) و معتقد به امامت (حضرت صاحب الامر عليه السلام) نبودم ولى اولاد على را به طور كلى دوست می داشتم، تا آن‏كه يزيد بن عبد اللَّه مُرد و در زمان بيماريش وصيت كرد كه اسب ، شمشير و كمربندش را به مولايش (حضرت قائم عليه السلام) بدهند. من ترسيدم اگر آن اسب را به اذكوتكين (يكى از امراء ترك خلفاء عباسى) ندهم از او به من آزارى رسد، لذا آنها را پيش خود به هفتصد دينار قيمت كردم و به هيچ كس اطلاع ندادم، ناگاه از عراق نامه ‏اى به من رسيد كه: هفتصد دينارى كه بابت بهاى اسب و شمشير و كمربند نزد تو است، براى ما بفرست. (از اينجا به امامت آن حضرت معتقد شدم).

پی نوشت

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏۲، ص: ۴۶۲