در کتاب مکیال المکارم آمده است: ” اگر انسان هنگام دعا برای حوائج خویش، برای امام زمان (علیه السلام) هم دعا کند به سبب دعا برای آن حضرت، دعایش مستجاب می‌شود. این امر را می توان از هشت وجه عقلی و روایی بررسی کرد.
وجه اوّل: بدون شک دعای بنده برای مولایش صاحب الزمان (عجل اللَّه فرجه) مستجاب است، زیرا بنا بر یک قاعده ی کلی دعا برای امام زمان (علیه السلام) به خواست خداوند مستجاب است و تأخیر در اجابت، اثر مستجاب بودن دعا را از بین نمی برد، حال اگر شخص در آغاز و پایان دعایش، برای امام زمان (علیه السلام) دعا کند، لازمه کرم خداوند است که هم ابتدا و انتها و هم مابین دعای بنده اش را اجابت کند، همانطورکه خداوند به بندگانش حکم کرده است هرکس چند کالای مختلف را همزمان با هم در یک معامله خریداری کرد اگر تعدادی از کالاها معیوب بود، یا باید همه اجناس را پس دهد یا باید همه را نگه دارد و نمی توان تنها کالای معیوب را پس داد.
وجه دوّم: قسمتی از گناهان و زشتی ها مانع اجابت دعا می شوند، حال اگر انسان دعایش را با دعا برای صاحب الزمان (علیه السلام) همراه کند، گناهانی که مانع استجابت دعا هستند آمرزیده می‌شوند و موانع از بین می روند و خداوند آن دعا را مستجاب می‌نماید، زیرا دعا برای امام زمان (علیه السلام) زمینه ساز آمرزش گناهان است.
وجه سوّم:از فواید دعا برای امام زمان(علیه السلام) آن است که آن حضرت در حق دعا کننده دعا می‌نمایند، و بدون تردید دعای آن حضرت برای برآورده شدن حاجت های دعاکننده باعث مستجاب شدن حوائج او می شود.
وجه چهارم:در اصول کافی در فضیلت صلوات بر محمد و آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) از امام صادق (علیه السلام) آمده که فرمود: هر کس به درگاه خداوند حاجتی داشته باشد، باید ابتد دعای خود را با درود بر محمد و آل او آغاز کند سپس حاجت خود را بطلبد، و آنگاه با درود بر محمد و آل او (صلی الله علیه و آله و سلم) دعایش را پایان برد که خداوند گرامی تر از آن است که دو طرف دعای شخص را بپذیرد و وسط آن را رها کند زیرا هیچ چیز مانع استجابت صلوات و درود بر محمد و آل او نیست، [کافی، ۲ / ۴۹۴] . نکته مهم آنکه علّت ذکر شده در حدیث عامّ است یعنی دعا برای امام زمان (علیه السلام) نیز مانند صلوات بر محمد و آل او مستجاب است و باعث استجابت هر دعایی می شود که بین آن قرار گیرد، زیرا که خداوند متعال کریم تر از آن است که دو طرف دعا را اجابت کند و آنچه در میانه هست را رد نماید. همچنین این روایت شاهدی بر دلیل عقلی است که در وجه اول بیان کردیم که گفتیم دعای مؤمن برای فرج مولایش حتماً مستجاب است.
وجه پنجم: هرگاه مؤمنی برای مؤمن دیگری که غایب است دعا کند، فرشتگان چندین برابر آنچه مؤمن برای خودش خواسته است را از خدا برای او درخواست می‌نمایند و همانطور که مشخص است دعای فرشتگان مستجاب است چون مانعی برای استجابت دعایشان وجود ندارد.”
در این فصل پنج وجه از وجوه هشت گانه ی “علت استجابت دعای بندگان بوسیله دعای فرج” بیان شد، در بخش های بعد ادامه وجوه مطرح شده در کتاب مکیال المکارم را بررسی می نمایم.
