هتک حرمت به عتبات عالیات سبب ضعف ایمان در بسیاری از مردم گشته است؛ زیرا این سوال مطرح می شود که این امامان اگر معصوم و از جانب خدا هستند چرا معجزه ایی یا انتقام گیری آشکاری نسبت به این هتک حرمت ها نشان نمی دهند؟
جواب:
در پاسخ به اين سوال بايد گفت انتقام گيري در سنت و روش اهل بيت عليهم السلام هيچ جايگاهي ندارد. ايشان در زمان حیات خود نیز هیچ گاه از کسی انتقام نگرفتند تا كسي انتظار داشته باشد در این زمان نیز چنين كنند.
درواقع امامان به هیچ وجه از علم و قدرت خود در جهت منافع شخصي استفاده نمي كنند.
آنها بخاطر الگو بودن، بدون استفاده از قدرت های ماورایی، مشكلات را حل می كردند تا ديگران بتوانند مانند آنها عمل کنند. خداوند در مورد الگو بودن پيامبر مي فرمايد: «لقد كان لكم في رسول الله اسوه حسنه» (احزاب ۲۱)
هيچ توصيه شرعي و اخلاقي نيست كه امام ، پيروانش را به آن دعوت و تشويق كند، مگر اينكه خود قبلا به آن عمل كرده باشد. آنها همواره مردم را دعوت به عفو وبخشش و عدم انتقام می کردند، پس چگونه مي شود كه مردم را به اين امور دعوت كنند ولي خود از مردم انتقام بگيرند.
نكته ديگر اينكه در سوال، گفته شده که اگر امامان معصوم هستند چرا معجزه نمي كنند. در حالی که عصمت هيچ ارتباطي با معجزه ندارد. ائمه معصومند یعنی گناه نمی کنند ولی نشانه معصوم بودن ، معجزه کردن نیست! ولی هر کسی معجزه داشت حتما معصوم هم هست!
ائمه از طرف خدا مامور به هدايت مردم هستند و معجزه هم يكي از ابزارهاي هدايت است كه امام هرگاه صلاح بداند از آن استفاده می کند.
نکته اینجاست که برخي از مسلمانان انتظار دارند ائمه از قدرتي كه دارند براي حل مشكلات خود و پيروانشان استفاده كنند و وقتي چنين چيزي نمي بينند زبان به شکایت می گشایند. حال آنكه همان طور كه گفتيم كاربرد معجزه و كرامت در هدايت مردم است نه انتقام گرفتن یا رفع آنی مشکلات همه مردم!
يك شيعه واقعي باید انتظار خود را با واقعیات تطبیق داده توقع بی جا و بیش از اندازه از ائمه علیهم السلام نداشته باشد. البته امام از شیعیان خود حمایت می کنند اما این طور نیست که همیشه همانگونه که آنها می خواهند عمل نمایند بلکه مصالح و مفاسد متعددی در این میان وجود دارد که هر کدام نقش تعیین کننده ای در نتیجه ماجرا دارند.
به علاوه که يك شيعه و پيرو حقيقي براي امام خود تكليف و وظيفه مشخص نمي كند تا زماني كه انتظارات او برآورده نشد از امام خود رويگردان شود. بلكه اين امام است كه با علم و قدرتي كه خدا به او داده تشخيص مي دهد كه كجا به چه اندازه و براي چه موضوعي از چه وسيله اي استفاده نمايد و اينكه ما انتظار داشته باشيم كه هر كجا ما تشخيص داديم از توانايي خدادادي خود در جهت منافع شخصي ما بهره برداري كند، انتظار بي جا و نادرستي است.
