وقتی خداوند می فرماید : لیس للانسان الا ما سعی، پس اعتقاد به خدا چه تاثیری در سرنوشت انسان دارد؟
در اسلام ایمان و اعتقاد به خدا به تنهایی کافی نبوده و ایمان و عمل همیشه در کنار یکدیگر هستند. قرآن کریم میفرماید: ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات که به مهم بودن ایمان و عمل در کنار هم اشاره می کند. نه تنها این آیه که تمام آیات قران سرشار از احکامی است که هر مسلمانی در کنار اعتقاد به خدا می بایست در طول شبانه روز انجام دهد. پس این آیات قرآن نه تنها منافاتی با سعی و تلاش ندارد که آن را تایید و تاکید هم می کند پس معنی درست آیه این می شود که انسان همواره از سعی و تلاش خود نتیجه می گیرد اسلام هم همیشه انسان را به سعی و تلاش( چه در امور دنیایی و چه آخرتی) ترغیب و تشویق می کند تا جایی که هر نوع تلاشی که برای رضای خدا باشد عبادت محسوب شده و برای آن ثواب نوشته می شود ؛ آثار برخی از این ثوابها در همین دنیا و پاداش نهایی و کامل آن در آخرت به انسان داده می شود مسئله این است که برخی گمان می کنند هر کس به خدا اعتقاد داشته باشد نباید سعی و تلاش کند و هر کس سعی و تلاش می کند نباید به خدا اعتقاد داشته باشد و گمان می شود که این دو به هم هیچ ارتباطی ندارند در حالی که آموزه های اسلام هر دو را در کنار هم می خواهد ، نه یکی بدون دیگری.
همچنین برخی افراد گمان می کنند سعی و تلاش مخصوص به کارهایی است که انسان فقط برای منافع دنیایی خود انجام می دهد و برای امور آخرتی سعی و تلاش لازم نیست یا نام آن را سعی و تلاش نمی توان گذاشت در حالی که در فرهنگ قرآنی به هر نوع تلاشی که انسان انجام دهد ” سعی ” گفته شده و به آن پاداش تعلق می گیرد.
(هرکه خواهان نتیجۀ کارهایش در آخرت باشد، نتیجۀ کارهایش را برایش بیشتر هم میکنیم.)
خلاصه اینکه: کسی که در این دنیا تلاش کند به هر اندازه که خدا بخواهد ثمره کارهایش را می بیند با این تفاوت که ثمره تلاشی که برای دنیا باشد زودگذر و کم است اما ثمره تلاش آخرت همیشگی و چندین برابر است و این است تاثیر اعتقاد به خدا در تلاشی که انسان می کند.