بین اهل تسنن و شیعیان گاها اختلافاتی وجود دارد که عمده آنها برمی‌گردد به منابعی که ایشان استفاده می‌کنند.
در فقه، عقاید، اصول و… اختلافاتی که مشاهده می شود برگشت به منابعی می کنند که مورد اعتماد ایشان است.
یکی از اختلافاتی که شیعیان و اهل تسنن دارند، نحوه پایان دادن به قرائت قرآن است.
در همین ابتدا بایستی یادآور شویم که خیلی از اختلافات موجود، آن چنان مهم نیستند که کسی بخواهد با بزرگ‌نمایی آنها بگوید بین شیعه و سنی اختلاف عظیم است. این که قرائت قرآن را با “صدق الله العلی العظیم” پایان دهیم یا با “صدق الله العظیم”؛ امر زیاد مهمی نیست.
اما اینکه این اختلاف از کجا سرچشمه می گیرد باید عرض کنیم:
اصراری که شیعیان بر خواندن “صدق الله العلی العظیم” دارند با توجه به روایاتی است که در منابعشان موجود است. نمونه ای از آنها این است:
دلیل اول: «ابن سلام از پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) سوالات متعددی کرد که یکی از آنها این بود: ای محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) به من خبر ده شروع و ختم قرآن با چیست؟
پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: شروع آن با «بسم الله الرحمن الرحیم» و پایان آن با «صدق الله العلی العظیم» است»
دلیل دوم: در اعمال ام داود است که امام صادق(علیه السلام) فرمود: «بعد از خواندن قرآن در حالیکه رو به قبله هستی «صدق الله العلی العظیم» بگو.
این دو حدیث است که شیعه بر طبق آنها عمل میکند.
علامه مجلسی در شرح این عبارت گفته است: معنای کلام این نیست که: “صدق الله العلی العظیم” جزء قرآن است بلکه منظور این است که سزاوار می باشد تلاوت قرآن با این عبارت ختم شود.
بالاخره هر کلامی آداب خاص خود را دارد وقتی ما کلام خداوند متعال را با استعاذه آغاز می کنیم و در آغاز «بسم الله الرحمن الرحیم » می گوییم شایسته است با اتمام تلاوت نیز با ذکری از خداوند متعال به آن پایان دهیم .
«علی» از اسماء خداوند است و خداوند خود را با این نام یا صفت در قرآن مجید خوانده است. چنانکه در سوره بقره، آیه ۲۵۷ آمده است «و هو العلی العظیم».
اما اهل تسنن دلیلی که برای گفتن “صدق الله العظیم” ارائه می‌کنند ظاهرا این است که (چون شیعیان در “صدق الله العلی العظیم” علی (علیه السلام) را همطراز و در کنار نام خدا قرار میدهند” ، ما “العلی” را حذف میکنیم).
برای قضاوت در مورد دلیل اهل سنت، بد نیست به قرآن هم مراجعهای داشته باشیم.
در قرآن در مورد اوصاف خدا، “هو العلی العظیم” آمده است که باید اهل تسنن برای آن جواب مناسبی داشته باشند. آیا خدا هم خواسته نام علی(علیه السلام) را همطراز خود قرار دهد؟ یا وصف “العلی” به معنی بلند مرتبه، یکی از اوصاف خداست؟
میبینیم که شیعه با استناد به روایاتی که در منابعش آمده است، صدق الله را همراه وصف “العلی” می آورد. اما متأسفانه اهل تسنن که ادعای عمل به سنت رسول الله را می‌کنند، به دلایلی واهی و غیر حقیقی، “صدق الله العظیم” میگویند.
«وَمَا یَتَّبِعُ أَکْثَرُهُمْ إِلاَّ ظَنًّا إَنَّ الظَّنَّ لاَ یُغْنِی مِنَ الْحَقِّ شَیْئًا إِنَّ اللّهَ عَلَیمٌ بِمَا یَفْعَلُونَ»
و بیشترشان جز از گمان پیروى نمیکنند [ولى] گمان به هیچ وجه [آدمى را] از حقیقت بی نیاز نمی گرداند آرى خدا به آنچه می کنند داناست.
این سوء ظن به شیعیان هرگز سودی به حال آنان نخواهد داشت ، تهمت شرک زدن به شیعیان عاقبت خوشی نخواهد داشت، شیعه هرگز امام علی(علیه السلام) را هم مرتبه خداوند متعال قرار نداده است، اگر کمی منصف باشند یک سند بیاورند در جایی از مستندات شیعه کوچکترین اشاره ای به این شده باشد که شیعیان چنین اعتقادی داشته باشند.
مگر نه این است که در اذان شیعیان امام علی(علیه السلام) را «ولی» و «حجت» خداوند می دانند و هر روز به این حقیقت اذعان می کنند، چگونه است که در اذان ایشان را ولی خدا بدانند و در جایی دیگر هم مرتبه با خداوند جل جلاله .
بار دیگر هم متذکر می شویم آوردن نام بلند مرتبه خداوند با همان وصفی که در قرآن مجید برای ذات متعالش به کار برده است ، نه تنها شرک نبوده که ذکر بلند مرتبگی خداوند متعال است.