شبهه: هميشه از مهرباني ائمه برای ما گفته اند، اما چرا با این همه گرفتاری به داد ما نمی رسند و پیروان آنها از گرفتارترین مردم هستند!
پاسخ:
۱- مهربانی به این معنی نیست که هر کس هر زمان هر چیزی به هر اندازه طلب کرد، برای او حاضر و آماده شود و چنین درخواستی، اصولاً خلاف عقل و شرع است. مهربانی در مورد هر شخص متفاوت است مثلا معلم به دانش آموز خود سخت می گیرد تا با سواد شود ، پزشک به مریض خود داروی تلخ می دهد تا درمان شود ، و مربی ورزش به فراگیر خود تمرینات سنگین میدهد تا بدنی ورزیده پیدا کند در حالی که هیچ کدام از این سخت گیری ها با مهربانی منافاتی ندارد چون مهربانی هر کس بر اساس وظیفه ای که به عهده دارد سنجیده می شود هیچ کس معلمی که تکلیف نمی دهد ، پزشکی که دارو نمی دهد و مربی ورزشی را که سخت گیری نمی کند را مهربان نمی داند. وظیفه مهم اهل بیت علیهم السلام هدایت مردم است و چه بسا که در این مسیر نیاز به اِعمال برخی سخت گیریها و ناراحتی ها هم باشد و این منافاتی با مهربانی ایشان ندارد.
۲- اگر داشتن امامِ مهربان را برای خود یک موقعیت و جایگاه خاص می دانیم، پس نباید از خداوند متعال طلب بیشتری داشته باشیم زیرا این جایگاه و موقعیت، بدون هیچ زحمتی به ما داده شده و هر چیز دیگری به ما عطا شود، نمی تواند جایگزین آن شود؛ و اگر آن را برای خود موقعیت و جایگاه خاصی نمی دانیم، نباید طلبکارانه تقاضای کمک و یاری به خاطر داشتن چنین جایگاهی نزد خدا کنیم.
۳- بنای نیست که تمام حوائج انسان در این دنیا برآورده شود که اگر چنین بود، دیگر بهشت، معنا و مفهومی نداشت.
۴-به علاوه اینکه معمولا چنین بوده که پیروان ائمه در سختی و تنگنا زندگی کرده اند و بالاتر از همه، خود ائمه هم با سختی های بسیار زیادی، دست و پنجه نرم کرده اند؛ و اینکه انتظار داشته باشیم با ما به گونه ای متفاوت رفتار شود انتظار معقولی به نظر نمی رسد.
۵- مشکلات دنیا تمامی ندارد چون ذات دنیا با آن آمیخته شده است. خداوند انسانها را آفریده تا در این دنیا با امکانات موجود زندگی کرده، پله های کمال را بپیمایند، نه اینکه بیشتر وقت خود را برای کسب منافع مادی و رفع مشکلات دنیایی خود صرف کنند.
۶- در برخورد با مشکلات به این نکته مهم توجه شود که باید تلاش، دعا و توسل، همزمان صورت پذیرد و در عین حال توجه شود که غافل نباشیم که هم توفیق دعا، هم توان و قدرتی که در سعی و تلاش خودمان داریم و هم نعمت هایی را که برای حل مشکل از آنها بهره برداری می کنیم، همه را از جانب خداوند منان دانسته، چیزی را مستقل از خداوند ندانیم. خداوند هم قادر است، هم می داند و هم اینکه دلسوز و مهربان است و مشکلات را ایجاد می کند تا تلاش و دعا و توسل ما را بسنجد، پس اگر مشکلی حل نشود به عملکرد اشتباه ما برمی گردد که یا تلاش کافی و وافی نداشته ایم و یا اینکه در دعا و توسل کم کاری کرده ایم و البته خواست خدا بالاتر از همه اینهاست!
