در قرآن کریم ۳۲۴ آیه وجود دارد که بر اساس احادیث پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم و اهل بیت علیهم السلام با مهدویت مرتبط است و در این مورد کتاب‌ها و مقالات مستقل و غیر مستقل زیادی نگارش یافته است. البته دلالت این آیات و اعتبار روایات ذیل آن‌ها یکسان نیست. بلکه احادیثی که ذیل این آیات نقل شده گاهی به تفسیر آیات و گاهی به تأویل و بطن و گاهی به تطبیق (جری) آیات اشاره دارد. همان طور که این آیات و روایات به موضوعات اقتصادی، نظامی و تاریخی مهدویت و … اشاره دارد .
تعدادی از آیات کریمه‌ی قرآن هم با تأویل وتفسیر ائمه‌ی معصومین علیهم السلام بر این حقیقت دلالت دارد وبرای بشریت آینده ای درخشان وسرشار از سعادت و خوشبختی را پیش بینی می نماید وقاطعانه بر این مسئله تکیه دارد که اگرچه اکنون جامعه بشری بر محور استکبار واستضعاف وخودخواهی قدرتمندان وثروتمندان زورگو قرار گرفته اما دوامی ندارد واساس و پایه‌ی آن متزلزل است؛ و فرو خواهد ریخت وسرانجام، بشریت از آینده ای درخشان برخوردار خواهد گردید و زمام امور به دست کسی خواهد افتاد که دست قدرتهای زورگو و مستکبران خودخواه را از سر جامعه ی انسانی کوتاه و حکومتی بر پایه عدل و قسط در جهان برقرار می سازد و نظام جامعه را اصلاح و ظلم و ستم را از میان برمی دارد.
از مجموعه ی آیاتی که در این زمینه در قرآن کریم آمده است چنین استفاده می شود که ظهور چنین مصلحی که حکومت عدل الهی را در جهان تأسیس وخود مجری قوانین آن می باشد نیاز به آمادگی وزمان مساعد دارد تا افکار مردم جهان وروح اجتماعی آنان آماده ومهیای پذیرش چنین حکومتی باشدو البته نجات مردم ستمدیده ورنج کشیده از یوغ استعمار وسلطه ی جباران وقدرتمندان چپاولگر نیازمند شرایطی است وتأییدات الهی وامدادهای غیبی هم از دریچه ی همین گونه عوامل و شرایط صورت می گیرد.
البته در قرآن کریم به صورت صریح نام «مهدی» (محمد بن الحسن) علیه السلام نیامده است بلکه نام هیچ کدام از امامان علیهم السلام بیان نشده است. البته حکمت‌هایی برای این مطلب گفته شده از جمله اینکه اولاً قرآن در صدد نام بردن از صحابیان و بستگان پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم نبوده است مگر در موارد استثنائی مثل داستان زید و ابولهب، که برای بیان مطلبی (همچون حکم ازدواج زید و نفرین بر ابولهب) نام آن‌ها ضرورت داشته است. از این رو در موارد متعددی، مطالب مربوط به زنان پیامبر و منافقان مشهور در قرآن آمده است ولی نامی از آن‌ها برده نشده است و ثانیاً نام بردن افراد، موجب انگیزش حب و بغض‌های متعدد و زمینه ساز تحریف قرآن می‌شود؛ و ثالثاً در برخی احادیث از امام صادق علیه السلام در مورد نام علی و اهل بیت علیهم السلام که در قرآن نیامده است پرسش شد و ایشان به نماز اشاره کردند که حکم آن در قرآن نازل شده ولی از سه یا چهار رکعت بودن آن نامی به میان نیامده است تا خود رسول خدا این قسمت را برای آنان تفسیر شده کند.
از آنجا که قرآن، کتاب خدا و مهم ترین سند حقانیت عقاید اسلامی است، ضروری است دیدگاه قرآن در باره مهدویت بررسی شود تا در پرتو انوار الهی قرآن، شبهه های مرتبط به مهدویت رخت بربندد و مهدویت آن گونه که قرآن، مسایل مربوط به آن را معرفی می کند، ارائه گردد.
منابع:
پایگاه تخصصی قرآن کریم / کتابخانه مهدوی (کتاب سیمای مهدویت در قرآن، محمد جواد مولوی نیا)
